CENGIZ AYTMATOV

1. (Kuşları Bile Ürperten Manzara…)

“Orası bizim atalarımızın durağıdır, kervanımızın değişmez yoludur. Biraz dinlenecek, karnımızı doyuracak ve sonra yolumuza devam edecektik. Ama bu defa kader, geleneksel konağımız olan bu yere bizi kondurmadı. Kanatlarımızla tüylerimizle oynaya oynaya o gizli barınağımıza yaklaşıyorduk ki, birden korkunç bir insan mezbahasıyla karşılaştık. Binlerce ve on binlerce atlıdan ve yayalardan oluşan muazzam bir kalabalık, bizim bataklığımızda savaşıyor, boğazlaşıyorlardı. (…) Bu manzara karşısında ürperdik, inişimizi yavaşlattık, duraladık. Çığlıklarımız gökyüzünü kapladı, sıralarımız iyice dağıldı ve düzensiz şekilde, bulut gibi, havada dönmeye başladık. O korkunç manzara bizi dehşete düşürdü. (…) İşte bunun için konamadık. Kargışlanmış, lanetlenmiş o yerden işte bunun için uzaklaştık.” …

…“Bizi affedin göçmen kuşlar! Yaptıklarımız için bizi affedin! Yapacaklarımız için de affedin bizi. (…) Yeryüzünde nice nice insanların niçin öldürüldüğünü, daha nicelerinin niçin öldürüleceğini anlayamazsınız…” …

-Yıldırım Sesli Manasçı-